Hiszpania

Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej, która na arenie miedzynarodowej zadebiutowała w 1921 r., wygrała dziesięć pierwszych meczów. Przegrała dopiero w 1923 r. z Belgią.

Podczas Euro 1960, po decyzji premiera Hiszpanii Luisa Carrero Blanco, drużyna narodowa zmuszona była wycofać się z ćwierćfinałowego meczu z reprezentacją ZSRR. W 1964 r., w finale kolejnych mistrzostw Europy, zespół prowadzony przez José Villalongę pokonał właśnie Związek Radziecki, zdobywając swoje pierwsze i jedyne jak dotąd tak cenne trofeum piłkarskie.

Dwadzieścia lat później piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia historycznego sukcesu z 1964 r. Tym razem pod wodzą Miguela Muñoza również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołu Luisa Arconady przegrali 0:2 z Francją. Rok po tych mistrzostwach Arconada zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca – Andoni Zubizarreta, przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i, z liczbą 126 meczów, do dziś pozostaje rekordzistą pod względem występów w kadrze. Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie – po kilku niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie odpadli już po fazie grupowej Mundialu 1998.

Od czasu wygranych mistrzostw Europy, poza finałem z 1984 r., reprezentacja nie może pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki o Puchar Świata oraz Puchar Europy kończy zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało przecież wielkich indywidualności, nie tylko przegrywa najważniejsze mecze, ale, inaczej niż sąsiedzi z Portugalii, gra nieefektownie, z dużym przywiązaniem do defensywy. Na Mundialu 2006 Hiszpania, której selekcjonerem od 2004 r. jest 69-letni Luis Aragonés, doszła zaledwie do drugiej rundy. Słaby start w eliminacjach do Euro 2008 (porażki z Irlandią Północną i Szwecją) oraz konflikt z dotychczasowym liderem drużyny Raúlem, sprawiły, że zaczęto mówić o dymisji doświadczonego szkoleniowca.

Od wielu lat Hiszpania wygrywa większość turniejów juniorskich i młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 r., mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000, mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebro na Igrzyskach w 2000 r. Większość tych trofeów zdobyła pod wodzą Iñakiego Sáeza.

O reprezentacji Hiszpanii często mówi się, że "grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze", bowiem Hiszpanie często przed wielkimi imprezami piłkarskimi zaliczani są do grona faworytów, a na samym turnieju nie spełniają oczekiwań kibiców. Nigdy nie znaleźli się w gronie medalistów mistrzostw świata, a ich największym sukcesem na tejże imprezie było IV miejsce zdobyte w 1950 r.